فیستول کولون نادر است و ممکن است به عنوان یک عارضه جراحی یا شرایطی مانند دیورتیکولیت، بیماری کرون یا پیوند سرطان رخ دهد. مطالعات انجام شده در اروپا نشان داده است که از هر 10000 نفر حدود 1 یا 2 نفر فیستول آنورکتال دارند.
شایع ترین فیستول در زنان فیستول هایی است که بین مثانه و واژن (معروف به فیستول وزیکوواژینال) و فیستول بین رکتوم و واژن (معروف به فیستول رکتوواژینال) رخ می دهد.
سی تی اسکن می تواند به تعیین محل فیستول و تعیین علت آن کمک کند. تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این آزمایش تصاویری از بافت های نرم بدن شما ایجاد می کند. MRI می تواند محل فیستول را نشان دهد، آیا سایر اندام های لگن درگیر هستند یا اینکه آیا شما تومور دارید.
درمان این بیماری فقط به روش جراحی است، یک جراحی کوچک برای برداشتن فیستول. معمولاً این کار با بی حسی موضعی انجام می پذیرد (البته گاهی بیهوشی عمومی لازم می شود.)
بسته به عمق درگیری، روش های جراحی مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد. پس از عمل جراحی، بیمار معمولا عصر همان روز یا روز بعد از بیمارستان مرخص می گردد.
مراقبت از محل عمل شده، به صورت نشستن در لگن آب گرم حاوی چند قطره بتادین، سه الی چهار بار در روز و هر بار به مدت بیست دقیقه است که برای دو هفته ادامه می یابد. در صورت وجود درد از داروی مسکن استفاده می شود. سایر مراقبت ها بسته به نظر جراح، برای بیمار شرح داده می شود.
قابل ذکر است که امروزه عمل فیستول مقعد با لیزر قابل انجام است.در این عمل باید از لیزرهای پرتوان استفاده و مراحل جراحی مانند جراحی باز است
با توجه به اینکه به کدام نوع فیستول واژن مبتلا شده اید، ممکن است علائم هم تغییر کنند. اما مهم ترین علائمی که بیماران مبتلا به این عارضه تجربه می کنند شامل موارد زیر است:
خروج مایع و ترشحات غیرعادی همراه با بوی بد
بروز بی اختیاری در دفع ادرار و مشاهده مدفوع در ادرار یا داخل واژن
خروج گاز واژن در شرایط عادی و احساس بوی ناخوشایند در واژن
احساس درد در شکم و لگن و همچنین علائمی مثل تهوع
گاها بروز علائمی مثل تب که در کنار سایر نشانه های فیستول نمایان می شود
درمان با چسب فیبرین در حال حاضر تنها گزینه غیرجراحی فیستول مقعدی است. این شامل تزریق چسب به فیستول توسط جراح در حالی است که شما تحت بیهوشی عمومی هستید. چسب به مهر و موم شدن فیستول و ترغیب آن به بهبودی کمک می کند.
شایع ترین علل فیستول رکتوواژینال به اختصار عبارتند از: ضربه یا پارگی پرینه (ناحیه بین مقعد و فرج) در هنگام زایمان. بیماری کرون یا بیماری التهابی روده. قبل از جراحی لگن
آسیب های هنگام زایمان
آسیب های مربوط به زایمان شایع ترین علت فیستول واژن است. در زایمان طبیعی یا عفونت اپی زیاتومی – یک برش برای بزرگ شدن پرینه ( ناحیه میانی واژن تا مقعد ) ایجاد می شود که احتمال عارضه fistula را می تواند افزایش دهد. همچنین در بعضی موارد این اتفاق به دنبال یک زایمان طولانی و دشوار رخ می دهد. این نوع فیستول ها ممکن است منجر به آسیب به اسفنکتر مقعدی که به نگه داشتن مدفوع کمک می کنند، شوند.
بیماری کرون
دومین علت شایع فیستول را می توان کول واژینال، بیماری کرون اشاره کرد که یک بیماری التهابی روده بوده و در آن پوشش دستگاه گوارش ملتهب می شود. اکثر زنان مبتلا به بیماری کرون هرگز دچار فیستول رکتوواژینال نمی شوند ، اما داشتن بیماری کرون خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.
سرطان یا پرتودرمانی در ناحیه لگن
تومور سرطانی در راست روده ، سرطان دهانه رحم ، واژن ، رحم یا کانال مقعد می تواند منجر به فیستول رکتوواژینال شود. پرتو درمانی برای درمان سرطان در این مناطق نیز می تواند فرد را در معرض خطر جدی قرار دهد. فیستول ناشی از این اشعه معمولاً طی شش ماه تا دو سال پس از درمان تشکیل می شود.
جراحی واژن ، پرینه ، راست روده یا مقعد
علل دیگر بندرت ، فیستول راست روده ممکن است به دلیل عفونت در مقعد یا راست روده شما ایجاد شود.
تجربه جراحی قبلی در ناحیه از لگن به پایین ، مانند برداشتن رحم، در موارد نادر می تواند منجر به ایجاد فیستول شود. همچنین ممکن است این عارضه به دنبال آسیب های جزئی در حین جراحی یا نشت وعفونت ایجاد شود.
از بین رفتن بافت به علت گسترش آبسه زمینه ی گسترش عفونت ناشی از پارگی در مجرای مقعدی گاهی در نتیجه عواملی چون ضربه ، عفونت راست روده (از جمله با میکربی به نام کلامیدیا)، سرطان ، و اشعه درمانی ایجاد میشود.
دهانه رحم (یا باز شدن غیر طبیعی در دهانه رحم یا در گردن)
انترواژینال (بین روده و واژن)
متروپریتونال (بین رحم و حفره صفاقی)
رکتوم رحم (بین رحم و روده)
Vesico-uterine (بین رحم و مثانه)
فیستول های حالب واژینال (بین حالب و واژن)
فیستول مقعد (یک تونل کوچک با یک دهانه داخلی در کانال مقعد و یک سوراخ خارجی در پوست نزدیک مقعد)
به یک سری از انواع فیستول، فیستول پیچیده گفته می شود. در واقع فیستول هایی که به سمت واژن هستند یعنی در ناحیه پرینه، فضای بین مقعد و واژن قرار دارند را فیستول های پیچیده می نامند.
افراد دیابتی، افرادی که دارای فیستول های به اصطلاح نعل اسبی هستند، فیستول هایی که عمق زیادی دارند یعنی سوراخ داخلی فیستول در فاصله ی قابل توجهی از دهانه مقعد است، فیستول هایی که در زمینه بیماران نقص ایمنی هستند و همچنین بیماری کرون جزء فیستول های پیچیده محسوب می شوند.
مراقبت های پزشکی مناسب باعث می شود فیستول مقعدی در زنان هم قابل درمان و هم قابل پیشگیری باشند.
پزشک شما می خواهد در مورد علائم و آنچه ممکن است باعث آنها شده باشد صحبت کند. به عنوان بخشی از یک معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است عفونت دستگاه ادراری را بررسی کند، آزمایش خون انجام دهد و از یک رنگ برای تشخیص همه مناطق نشت استفاده کند. همچنین ممکن است از اشعه ایکس یا اسکوپ برای مشاهده واضح و بررسی تمام آسیب های احتمالی بافت استفاده شود.
فیستول ها معمولاً به خودی خود بهبود نمی یابند. برخی از فیستول های کوچک وزیکوواژینال که زود تشخیص داده می شوند، ممکن است با قرار دادن کاتتر در مثانه برای مدتی معالجه شوند. با این حال، درمان بیشتر فیستول ها ترمیم جراحی است.
اغلب فیستول وزیکوواژینال را می توان با روش واژینال کم تهاجمی ترمیم کرد. در برخی موارد، روش لاپاراسکوپی کم تهاجمی یا رباتیک یا جراحی باز ممکن است ترجیح داده شود.
گفتنی است در میزان بروز بیماری فیستول مقعدی عواملی می تواند باعث تشدید و یا اینکه عامل بروز این بیماری محسوب شوند که در ادامه به آن اشاره می نمائیم.
بیماری التهابی
آپاندیست یا دیورتیکولیت حاد
درمان تزریقی برای بواسیر داخلی
زخم ناشی از یک جسم تیز مانند پوسته تخم مرغ و یا استخوان ماهی که دفع می شود و یا صدمه ناشی از نوک وسیله تنقیه
فیستولوتومی مؤثرترین درمان برای بسیاری از فیستول های مقعدی است، اگرچه معمولاً فقط برای فیستول هایی مناسب است که از بسیاری از عضلات اسفنکتر عبور نمی کنند، زیرا خطر بی اختیاری در این موارد کمتر است.
فیستول ها معمولاً در اثر جراحت یا جراحی ایجاد می شوند، همچنین ممکن است پس از عفونت منجر به التهاب شدید ایجاد شوند. شرایط التهابی روده مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو نمونههایی از شرایطی هستند که منجر به تشکیل فیستول، به عنوان مثال، بین دو حلقه روده میشوند.
بیشتر فیستول های مقعدی بعد از آبسه مقعد ایجاد می شوند. اگر پس از تخلیه چرک، آبسه به درستی بهبود نیافت، می توانید آن را دریافت کنید.
علل کمتر شایع فیستول مقعدی عبارتند از:
بیماری کرون - یک بیماری طولانی مدت که در آن سیستم گوارشی ملتهب می شود
دیورتیکولیت - عفونت کیسه های کوچک که می تواند از کنار روده بزرگ (کولون) خارج شود.
هیدرادنیت چرکی - یک بیماری پوستی طولانی مدت که باعث آبسه و زخم می شود
عفونت با سل (TB) یا HIV
عارضه جراحی در نزدیکی مقعد
زمانی که ما علائم این بیماری در بدن را مشاهده کردیم و به پزشک متخصص مراجعه نمودیم، پزشک از روش های مختلف و دستگاه های مناسب برای تشخیص و البته مطمئن شدن بیماری اقدام می کند. واضح است که لیزر از جدید ترین و البته بهترین روش های درمان بیماری فیستول می باشد به دلیل مزایای بسیار زیادی که دارد بهترین راه درمان فیستول مقعدی نام گرفته است.
البته به جز لیزر از روش های جراحی دیگری نیز می توان استفاده نمود. مهم ترین تکنیک های جراحی برای درمان این بیماری فیستولوتومی، استن، فلپ آدوانسمنت و پلاگین بیولوژیکی می باشند.
مزایای لیزر فیستول در مقایسه با روش جراحی چشمگیر است. این مزایا باعث شده تا عمل لیزر فیستول طرفدارهای جدی داشته باشد و تقریبا همه بیمارها حاضرند از لیزر برای درمان فیستول خود استفاده کنند تا بدنشان را به زیر تیغ جراحی بسپارند. در ادامه مزایای لیزر فیستول را به صورت خلاصه بیان می کنیم.
خطرات و عوارض جراحی فیستول مقعدی
مانند هر نوع جراحی، درمان فیستول مقعدی با عمل جراحی هم با خطرات زیادی همراه است. لازم به ذکر است میزان خطر و عوارض جراحی به محل فیستول و روش عمل جراحی شما بستگی دارد. البته باید بدانید عوارض ذکر شده در زیر بعد از گذشت چند هفته و در صورت بهبودی از بین می روند. همانطور که در بالا ذکر کردیم بهترین روش درمان فیستول، لیزر می باشد که بدون درد و خونریزی بوده است.
خطرات و عوارض شایع جراحی فیستول:
فیستول مقعدی یا آنورکتال یک راه تونل مانند غیرطبیعی، عفونی است که از غده مقعدی عفونی تشکیل می شود. گاهی اوقات فیستول مقعدی مسیر خود را از یک غده داخلی به سمت خارج از پوست اطراف مقعد حرکت می کند. روی پوست، این جوش مانند یک جوش باز به نظر می رسد.
فیستول می تواند دردناک و ترسناک باشد و ممکن است زندگی روزمره را تحت تاثیر قرار دهد، به خصوص اگر فرد در استفاده از حمام مشکل داشته باشد. همکاری با یک جراح که تجربه قابل توجهی در درمان فیستول دارد و پرسیدن سوالاتی در مورد بهترین گزینه های درمان جراحی برای اهداف سلامتی افراد بسیار مهم است.
علائم فیستول مقعدی می تواند شامل موارد زیر باشد:
فیستول مقعدی معمولاً نیاز به جراحی دارد زیرا اگر درمان نشود به ندرت بهبود می یابد.
گزینه های اصلی عبارتند از:
فیستولوتومی - روشی که شامل بریدن تمام طول فیستول است تا به صورت اسکار صاف بهبود یابد.
روشهای seton - جایی که یک تکه نخ جراحی به نام ستون در فیستول قرار داده میشود و برای چند هفته در آنجا رها میشود تا به بهبود آن کمک کند قبل از اینکه روش دیگری برای درمان آن انجام شود.
همه روش ها مزایا و خطرات مختلفی دارند. می توانید این موضوع را با جراح در میان بگذارید.
بسیاری از افراد پس از جراحی نیازی به ماندن یک شبه در بیمارستان ندارند، اگرچه برخی ممکن است نیاز داشته باشند چند روز در بیمارستان بمانند.
روش درمانی با دارو، برای بیمار کم هزینه و بی خطر است.بهتر است بدانید متأسفانه درمان دارویی، برای این رفع این بیماری وجود ندارد. فیستول مقعدی با جراحی سنتی و لیزر قابل درمان است. برای کاهش علائم بیماری، از داروهای آنتی بیوتیک و ضد التهاب تجویز شده توسط پزشک، استفاده می شود. مصرف داروهای آنتی بیوتیک برای از بین بردن عفونت فیستول مفید است. مصرف آنتی بیوتیک ها درصد موفقیت جراحی را بالا می برد. داروهای مسکنی که کدئین ندارند، برای کاهش درد بیماری و داروهای ضد التهاب، برای رفع التهاب مفید است.
تقریبا بدون درد مدت زمان بهبودی بسیار کمتر است. مدرن ترین و به روزترین روش درمانی. اطمینان حاصل کنید که بافت اطراف را به خطر نمی اندازد.
لیزرها به عنوان یک گزینه کمتر تهاجمی به طور فزاینده ای در روش های مختلف جراحی مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از تکنیک های جدید که می تواند به عنوان گزینه ای برای درمان فیستول مقعدی استفاده شود، تکنیک FiLaC™ (بستن لیزر فیستول) است. این شامل استفاده از فیبر لیزری برای مهر و موم کردن فیستول است.
مزایا لیزر آبسه مقعدی
مزایای درمان آبسه مقعدی یا مزایای لیزر آبسه مقعدی:
نیازی به بستری در بیمارستان و گرفتن بیهوشی عمومی نداشته و متعاقب آن نیازی به استراحت چند روزه در منزل که از ضروریات جراحی سنتی است را ندارند .
نیازی به پانسمان داخلی ندارد که معمولا در جراحی سنتی اجباری میباشد.
این عمل معمولا در مطب انجام میشود و بیمار بعد از عمل مرخص ومیتواند بعد از ان تغذیه معمولی و دفع مدفوع داشته باشد
درد بعد از عمل با لیزر نسبت به جراحی سنتی بسیارکمتر و همچنین میزان خونریزی نیزکمتر است .
انتقال عفونت هایی مانند هپاتیت که در جراحی سنتی محتمل است درعمل با لیزر وجود ندارد.
اکثر افراد می توانند 1 یا 2 روز پس از جراحی به سر کار یا روال عادی خود برگردند. احتمالاً حدود 2 تا 3 هفته طول می کشد تا آبسه مقعدی شما به طور کامل بهبود یابد. اکثر مردم بدون هیچ مشکلی بهتر می شوند.
بستن فیستول پری آنال با لیزر یک روش کم تهاجمی و با عوارض کم است که یک راه نجات دهنده برای فیستول های پیچیده است و از آسیب اسفنکتر مقعدی محافظت می کند. متأسفانه، میزان موفقیت طیف گسترده ای که قبلاً گزارش شده بود (30-80٪)، محققان در جستجوی دستیابی به نرخ های بهتر هستند.
جراحی لیزری نوعی جراحی است که در آن از پرتوهای نور مخصوص به جای ابزار برای اعمال جراحی استفاده می شود. لیزر مخفف "تقویت نور توسط انتشار تحریک شده تابش" است. لیزرها برای اولین بار در سال 1960 ساخته شدند.
نتیجهگیری: بستن لیزر یک درمان ایمن و مؤثر برای فیستول مقعدی ترانسفینتریک است. طول فیستول تنها عامل مهم پیش آگهی در هنگام بستن فیستول های مقعدی منحصراً با لیزر است: فیستول های کوتاه تر نتیجه بهتری دارند.
تیغ جراحی برای هیچ کسی خوشایند نیست آن هم در شرایطی که برای عمل در ناحیهی مقعدی باشد. امروزه جایگزین مطمئن تر و بهتری برای عمل جراحی فیستول مقعدی وجود دارد که در کوتاه ترین زمان ممکن و با کمترین میزان عوارض و خطر می تواند برای همیشه به این مشکل پایان دهد و از طریق روش درمان فیستول با لیزر بدون عمل جراحی ، بدون درد و بدون خونریزی و بیهوشی امکان پذیر می باشد.
اکثر بیماران مبتلا به آبسه پری مقعدی نیازی به تخلیه بیشتر نخواهند داشت، اما برخی از آنها فیستول، مجرای زهکشی از کانال مقعدی به پوست ایجاد می کنند و ممکن است جراحی لازم باشد.
فیستول ها نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند تا از بروز عفونت های جدی یا سایر مشکلات جلوگیری شود. گزینه های درمانی شامل داروها، جراحی یا هر دو است. فیستول زمانی ایجاد می شود که التهاب باعث ایجاد زخم یا زخم در دیواره داخلی روده یا اندام های مجاور شود.
درمان با چسب فیبرین در حال حاضر تنها گزینه غیرجراحی فیستول مقعدی است. این شامل تزریق چسب به فیستول توسط جراح در حالی است که شما تحت بیهوشی عمومی هستید. چسب به مهر و موم شدن فیستول و ترغیب آن به بهبودی کمک می کند.
آبسه پری آنال یک عفونت سطحی است که به صورت یک توده قرمز حساس در زیر پوست نزدیک مقعد ظاهر می شود. عفونت زمانی اتفاق میافتد که باکتری در غدد کریپت که کانال مقعد را پوشاندهاند به دام میافتد. باکتری و مایع (چرک) جمع شده و تبدیل به یک توده قرمز و دردناک می شود (مانند "جوش").
سعی کنید از غذاهای کم چرب استفاده کنید و از مایعات زیاد استفاده کنید.
به مدت دو روز یا برای مدتی که پزشک تعیین کرده است، حتما از غذا های کم فیبر استفاده کنید.
پزشک دارو ها و دستورات لازم را به شما خواهد گفت. سعی کنید تمام داروها را طبق دستور پزشک مصرف کنید و تمام توصیه های او را جدی بگیرید. و هم چنین، اگر از داروی خاصی استفاده میکنید به پزشک اطلاع دهید.
ممکن است قبل از عمل FiLaC آماده سازی لازم باشد، از جمله تنقیه رکتوم یک روز قبل از عمل برای آماده سازی روده برای جراحی و آماده سازی خود فیستول. این ممکن است شامل کاوش فیستول با کاتتر، تمیز کردن آن با سالین، و انجام برداشتن دهانه داخلی، قرار دادن فلپ میوموکوزال در جای خود باشد.
جراحی لیزر یک درمان نسبتا سریع و موثر برای کیست پیلونیدال است. این کیست ها که در نزدیکی بالای استخوان دنبالچه قرار دارند، جیب هایی هستند که با مو و مواد زائد فرو می روند و باعث عفونت می شوند. هدف از جراحی تمیز کردن ناحیه عفونی و برداشتن گودال است تا عفونت عود نکند.
عود طولانی مدت سینوس پیلونیدال با رعایت بهداشت و حذف منظم موهای زائد مانند لیزر موهای زائد کاهش می یابد. برای جلوگیری از عود سینوس، موها باید برداشته شوند. لیزر موهای زائد به طور دائمی موهای ناحیه آسیب دیده را کاهش می دهد و احتمال عود مشکل را تا حد زیادی کاهش می دهد.
تشخیص سینوس پایلونیدال (کیست مویی پایین کمر)
کیست پیلونیدال یا سینوس پیلونیدال رشد غیر طبیعی پوست واقع در نزدیکی دنبالچه که حاوی پوست و مو است و به راحتی می تواند آلوده شود. این کیسه کوچک به صورت یک منفذ پوستی نمایان می شود ولی گاهی اوقات فقط یک فرورفتگی حاوی مو می باشد. معمولا کلمه سینوس-سینوس بینی را به یاد ما می آورد اما این سینوس ها در هر نقطه از بدن ما می توانند وجود داشته و یا به وجود بیایند.
بیماری سینوس پیلونیدال به شکل یک آبسه حاد یا سینوس تخلیه شونده در ناحیه ساکروکوسیکس بروز می کند. به طور معمول در انتهایی ترین نقطه ستون فقرات ایجاد می شود. که حاوی پوست و مو است و با علامت اولیه قرمزی و تورم و خارش ظاهر می شود. برای تشخیص قطعی نیازی به انجام آزمایش نیست و پزشک با معاینه سطحی سینوس پیلونیدال را تشخیص می دهد.
این میتواند جایگزین بسیار جذابی برای جراحی باز باشد و بیماران را قادر میسازد تا از مشکلات مکرر و شدید پس از عمل مرتبط با ... لیزر Nd-YAG یک درمان مؤثر برای کیستهای پیلونیدال است که نتایج عالی را با بهبودی سریع و بدون خطر عوارض جانبی جدی ارائه میکند.
در صورتی که در مرحله اولیه ی بیماری می باشید می توان به وسیله ی وارد کردن فیبر دیود دیواره ی کیست را حذف کرد.
در این حالت نیاز به جراحی نیست . بعد از اینکه فیبر لیزر کیست مویی خارج شد کیست مویی برداشته شده و یک زخم بیضوی کوچک ایجاد می شود.
به وسیله این لیزر می توان سینوس را به طور کامل برداشت و بیشتر برای برداشتن کیست های متعدد کاربرد دارد.
عمل با لیزر در حقیقت به معنای استفاده از اشعه لیزر به جای تیغ جراحی برای برش و خارج کردن بافت عفونی از داخل پوست است. جراح طی درمان با لیزر فقط کیست مو ها را خارج می کند و نکته قابل تعمل این که بر خلاف جراحی سنتی قسمت بزرگی از پوست و گوشت فرد بریده نمی شود. اشعه لیزر تا عمق بافت عفونی نفوذ کرده و هرگونه عفونت را سوزانده و از بین می برد در نتیجه احتمال بازگشت بیماری کاملا نزدیک به صفر است.
درمان با لیزر با دقت بسیار بالایی انجام شده و آسیب کمتری به پوست وارد می کند. به دلیل برش های بسیار کوچک لیزر، دوره نقاهت سریع تر است و مزیت افرادی که کیست خود را با لیزر درمان می کنند، معمولا پس از 2 الی 3 روز استراحت به محل کار و فعالیت های روزمره خود باز می گردند.
معایب روش جراحی کیست مویی پایین کمر به روش باز
باید بدانید این روش بعد از برداشتن کیست مویی زخم باز گذاشته می شود و بیمار در روزهای اولیه پانسمان دارد. گاهی پزشک مربوطه باید از درن برای تخلیه ترشحات استفاده کند که پس از کاهش ترشحات می توان آن را خارج کرد بنابراین زمان ویزیت اول را جراح مربوطه مشخص می کند. به علت نزدیکی این ناحیه به مقعد باید مراقب بود که زخم آلوده نشود. معمولا پانسمان ها بعد از ۱۰ تا ۱۴ روز خارج می شود. بنابراین دوره نقاهت طولانی از معایت این روش است.
نکته قابل توجه در هردو روش جراحی باز و بسته این است که شخص باید بعد از عمل از تجمع و رشد مو در این ناحیه جلوگیری کند.
درمان بیماری سینوس پیلونیدال عمدتاً به دلیل عوامل متعددی که باعث بهبود زخم و عود آن می شوند همچنان چالش برانگیز است. با پیشرفت های اخیر در زمینه جراحی، استفاده از لیزر به عنوان یک روش موثر در تخریب کیست پیلونیدال شناخته شده است.
در حالی که روش برش و درناژ معمولاً اولین گزینه جراحی است که برای کیست پیلونیدال در نظر گرفته می شود، پزشک شما ممکن است سیستکتومی را در موارد زیر توصیه کند:
قبلاً عمل برش و درناژ انجام داده اید، اما کیست شما برگشته است.
عفونت شما بسیار پیچیده یا شدید است
جراحی لیزر یک درمان نسبتا سریع و موثر برای کیست پیلونیدال است. این کیست ها که در نزدیکی بالای استخوان دنبالچه قرار دارند، جیب هایی هستند که با مو و مواد زائد فرو می روند و باعث عفونت می شوند. هدف از جراحی تمیز کردن ناحیه عفونی و برداشتن گودال است تا عفونت عود نکند.
لیزر کیست مویی، باعث می شود مو و کیست در این ناحیه از بدن به آسانی تخلیه شود. به علاوه، با کمک دستگاه های لیزر جای هر گونه زخم ناشی از بیماری های مقعدی نیز از بین می رود. به همین دلیل استفاده از لیزر برای درمان کیست مویی بسیار پرطرفدارتر از سایر روش ها است.
بعد از تشخیص بیماری توسط پزشک ناحیه عمل با بیحسی موضعی کامل بیحس میشود و فرد هیچ دردی احساس نمیکند و سپس به کمک لیزرco2 اقدام به لیزر کیست مویی و برداشتن کیست از ناحیه کمر یا انتهای دنبالچ بطور کامل میشود.
با توجه به اینکه لیزر همزمان با برش معمولا از نوع بسیار ظریف میباشد باعث سورزاندن رگهای خون دهنده ناحیه عمل میگردد و همین امر سبب می شود عمل کاملا بدون خونریزی شود. با توجه به صدمه حداقلی اعصاب و بافت های منطقه بیمار بعد از عمل نیز دردى احساس نمیکند همچنین لیزر کیست مویی بخاطر حداقل صدمه به بافت های اطراف کیست مرحله ترمیم زخم نیز سریعتر از جراحی با چاقو اتفاق می افتد.
یک متخصص پوست ممکن است برای جلوگیری از گسترش عفونت، کیست را با جراحی تخلیه یا خارج کند. اگر کیست شما قبلاً باز شده است، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما دستور دهد که قبل از درمان رشد، آنتی بیوتیک مصرف کنید.
بسته به پیچیدگی کیست پیلونیدال، عمل جراحی ممکن است بین ۲ تا ۳ ساعت طول بکشد. پس از پایان عمل جراحی، شما را به اتاق ریکاوری میبرند، جایی که تقریباً 2 ساعت در آنجا میمانید تا قبل از رفتن به خانه از بیهوشی خلاص شوید.
در نهایت، این پتانسیل را دارد که منجر به مرگ شود. سرطانی که در داخل سینوس پیلونیدال قرار دارد، پیش آگهی را پیچیده می کند، زیرا سرطان ممکن است برای مدت طولانی شناسایی نشود. علائم را می توان به راحتی با عوارض جانبی عادی عفونت اشتباه گرفت.
بله، در صورت داشتن کیست پیلونیدال، لیزر موهای زائد می تواند کمک کننده باشد. اگر در حال حاضر کیست پیلونیدال دارید، لیزر قادر به حذف آن نیست. اما اگر قبلاً کیست پیلونیدال داشته اید و می خواهید از کیست دیگر جلوگیری کنید، لیزر موهای زائد درمان مناسبی برای شماست.
عود زودرس معمولاً به دلیل عدم شناسایی یک یا چند سینوس در زمان برش و درناژ است. عود دیرتر (بیش از شش ماه پس از جراحی) معمولاً به دلیل تنش در شکاف خط وسط و عفونت ثانویه ناشی از تجمع بیشتر مو یا سایر مواد زائد است (خانزادا و صمد، 2007).
موهای فرو رفته و پارگی فولیکول های مو تنها دلایل احتمالی کیست پیلونیدال نیستند. تروما، جراحت یا استرس روی پوست ممکن است به طور بالقوه باعث رشد نیز شود. به عنوان مثال، اگر تمایل دارید تمام روز در محل کار بنشینید، ممکن است بر روی شکاف بین باسن خود فشار وارد کنید.
تنها راه خلاص شدن از شر کیست پیلونیدال از طریق یک عمل جراحی جزئی است. اما چند کار وجود دارد که می توانید در خانه انجام دهید تا درد و ناراحتی را در این بین کاهش دهید. سعی کنید چند بار در روز از کمپرس گرم و مرطوب روی کیست استفاده کنید. گرما به بیرون کشیدن چرک کمک می کند و به کیست اجازه تخلیه می دهد.
برای خلاص شدن از شر موهای زائد و جلوگیری از رشد مجدد آن در ناحیه سینوس عفونی، دو گزینه وجود دارد. یک تیغ (تراش) یا یک کرم موبر مانند Nair™ در جلوگیری از عود بیماری پیلونیدال موثر است.
مراقبت های بعد از لیزر کیست مویی
بعد از هر عمل جراحی باید نکات مراقبتی را که جراح به شما توصیه می کنند دقت کنید و به خوبی انجام دهید تا دچار عوارض بعد از عمل نشوید و نتیجهی خوبی را از عمل بگیرید
نکاتی دیگر
بعد از لیزر کیست مویی باید به مراقبت های آن توجه کنید تا بیماری مجدد عود نکند و دچار عفونت نشود.
توصیه می شود بعد از عمل از انجام کارهایی که به ناحیه لیزر شده فشار وارد می کند خودداری کنید.
بعد از لیزر نیازی به بستری شدن ندارید و می توانید کارهای روزانه خود را انجام دهید ولی مراقب باشید که تا ۴ روز بعد از لیزر از بلند کردن وسایل سنگین خودداری کنید و کارهای سبک تری را انجام دهید.
معمولاً توصیه میشود که پس از اتمام درمان و ترمیم زخم، موهای ناحیه مورد نظر را با استفاده از روشهای مطمئن مانند لیزر از بین ببرید تا از عدم بازگشت بیماری اطمینان کامل پیدا کنید.
بعد از عمل حتما استراحت کافی داشته باشید و تا مدتی از انجام ورزش های سنگین خودداری کنید.
از نشستن طولانی روی سطوح سخت خودداری کنید.
داروهای خود را سر وقت مصرف کرده و بدون تجویز پزشک داروی دیگری را مصرف نکنید.
رژیم غذایی سرشار از فیبر و میوه های تازه داشته باشید و در طول روز آب و مایعات به مقدار زیاد مصرف کنید.