اختلالات کام و لب در نوزادان و کودکان (Cleft palate)

شکاف کام و لب در کودکان

شکاف لب، کام یا هر دو یکی از شایع‌ترین ناهنجاری‌های مادرزادی هس و میزان شیوع اون در بین 1000/1 تا 2.69/1000 در نقاط مختلف جهان هس.

در مقایسه با دختران، دوبرابر تعداد پسران دارای شکاف لب، چه با شکاف کام و چه بدون شکاف  هستن. 

شکاف لب و شکاف کام ناهنجاری های صورت و دهان هستن که در اوایل بارداری و در حالی که کودک در حال رشد در رحم مادر هس، رخ میده.

شکاف زمانی ایجاد میشه که بافت کافی در ناحیه دهان یا لب وجود نداشته باشه و بافت موجود به درستی به هم متصل نشه. 

شکاف لب یک شکاف یا جدا شدن فیزیکی دو طرف لب بالایی هس و به صورت یه سوراخ یا شکاف باریک در پوست لب بالا ظاهر میشه.

این جدایی اغلب فراتر از قاعده بینی گسترش پیدا می کنه و شامل استخوان های فک بالا و/یا لثه بالایی میشه.

علت شکاف لب و شکاف کام 

در بیشتر موارد، علت شکاف لب و کام ناشناخته اس. نمیشه از این شرایط جلوگیری کرد. اکثر دانشمندان بر این باورن که شکاف ها به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی هس.

به نظر می رسه اگر خواهر یا برادر، والدین یا خویشاوندان این مشکل رو داشته باشن، احتمال بروز شکاف در نوزاد تازه متولد شده بیشتره. 

علت بالقوه دیگر ممکنه مربوط به دارویی باشه که مادر در دوران بارداری خود مصرف کرده. برخی داروها ممکنه باعث ایجاد شکاف لب و کام بشن.

از جمله: داروهای ضد تشنج/ضد تشنج، داروهای آکنه حاوی آکوتان و متوترکسات، دارویی که معمولا برای درمان سرطان، آرتریت و پسوریازیس استفاده میشه.

شکاف لب و شکاف کام نیز ممکنه در نتیجه قرار گرفتن در معرض ویروس ها یا مواد شیمیایی در حالی که جنین در رحم رشد می کنه رخ بده. 

در شرایط دیگر، شکاف لب و شکاف کام ممکنه بخشی از یه بیماری پزشکی دیگر باشه.

تشخیص شکاف لب و شکاف کام 

از اوجایی که شکاف باعث تغییرات فیزیکی بسیار واضحی میشه، تشخیص شکاف لب یا شکاف کام آسونه.

سونوگرافی قبل از تولد گاهی اوقات می تونه تشخیص بده که آیا شکاف در نوزاد متولد نشده وجود دارد یا نه.

اگر شکاف قبل از تولد نوزاد در سونوگرافی تشخیص داده نشده باشه، معاینه فیزیکی دهان، بینی و کام وجود شکاف لب یا شکاف کام رو پس از تولد کودک تایید می کنه.

گاهی ممکنه آزمایش های تشخیصی برای تعیین یا رد وجود سایر ناهنجاری ها انجام شه.

درمان شکاف لب و شکاف کام 

شکاف لب بسته به میزان ترمیم مورد نیاز ممکنه به یک یا دو عمل جراحی نیاز داشته باشه. جراحی اولیه معمولاً تا زمانی که نوزاد 3 ماهه هس انجام میشه.

ترمیم شکاف کام اغلب به چندین عمل جراحی در طول 18 سال نیاز داره. اولین جراحی برای ترمیم کام معمولا زمانی انجام میشه که نوزاد بین 6 تا 12 ماهه باشه.

جراحی اولیه یه کام عملکردی ایجاد می کنه، احتمال ایجاد مایع در گوش میانی رو کاهش میده و به رشد مناسب دندان ها و استخوان های صورت کمک می کنه.

کودکان مبتلا به شکاف کام هم ممکنه در حدود 8 سالگی نیاز به پیوند استخوان داشته باشن تا خط لثه بالایی رو پر کنه تا بتونه دندان های دائمی رو نگه داره و فک بالایی رو تثبیت کنه.

حدود 20 درصد از کودکان مبتلا به شکاف کام نیاز به جراحی های بیشتری برای کمک به بهبود گفتار خود دارن. هنگامی که دندان های دائمی رشد کردن، اغلب برای صاف کردن دندان ها به بریس نیاز هس.

ممکنه جراحی‌های دیگری برای بهبود ظاهر لب و بینی، بستن دهانه‌های بین دهان و بینی، کمک به تنفس، تثبیت و تنظیم مجدد فک انجام شه.

ترمیم نهایی اسکارهای باقی مانده از جراحی اولیه احتمالاً تا نوجوانی انجام نخواهد شد، زمانی که ساختار صورت به طور کامل توسعه یافته.

مراقبت از دندان ها برای کودکان مبتلا به شکاف لب و/یا کام

به طور کلی نیازهای پیشگیرانه و ترمیمی دندان کودکان مبتلا به شکاف مانند سایر کودکان هس. با این حال، کودکان مبتلا به شکاف لب و شکاف کام ممکنه مشکلات خاصی در رابطه با دندان های از دست رفته، بدشکل یا نامناسب داشته باشن که نیاز به نظارت دقیق دارن.

مراقبت های اولیه از دندان. مانند سایر کودکان، کودکانی که با شکاف کام و لب متولد میشن، برای داشتن دندان های سالم نیاز به تمیز کردن مناسب، تغذیه مناسب و درمان فلوراید دارن.

تمیز کردن مناسب با یه مسواک کوچک و نرم باید به محض رویش دندان شروع شه. اگر مسواک نرم کودکان به دلیل تغییر شکل دهان و دندان‌ها به اندازه کافی دندان‌ها رو تمیز نکنه، ممکنه دندانپزشک شما یه دندان‌پزشکی رو توصیه کنه.

دندانپزشکی یه اسفنج نرم و حاوی دهانشویه روی دسته هس که برای پاک کردن دندان استفاده میشه. بسیاری از دندانپزشکان توصیه می کنن که اولین ویزیت دندانپزشکی در حدود یه سالگی یا حتی زودتر از اون در صورت وجود مشکلات دندانی خاص برنامه ریزی شه. مراقبت های روتین دندان می تونه از حدود یه سالگی شروع شه. 

مراقبت های ارتودنسی. اولین جلسه ارتودنسی ممکنه قبل از اینکه کودک هر دندانی داشته باشه برنامه ریزی شه. هدف از این انتصاب ارزیابی رشد صورت به ویژه رشد فک هس.

پس از رویش دندان ها، متخصص ارتودنسی می تونه نیازهای کوتاه مدت و بلندمدت دندانی کودک رو ارزیابی کنه. پس از رویش دندان های دائمی میشه از درمان ارتودنسی برای تراز کردن دندان ها استفاده کرد.

مراقبت از پروتز دندان. متخصص پروتز یکی از اعضای تیم شکاف کام هس. اونا ممکنه یه پل دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته بسازن یا وسایل خاصی به نام "بالب های گفتار" یا "لیفت کام" بسازن تا به بستن بینی از دهان کمک کنن تا گفتار عادی تر به نظر برسه.

متخصص پروتز درمان رو با جراح دهان یا پلاستیک و با آسیب شناس گفتار هماهنگ می کنه. اگرچه درمان شکاف لب و کام ممکنه چندین سال طول بکشه و بسته به درگیری به چندین عمل جراحی نیاز داشته باشه، اکثر کودکان مبتلا به این بیماری می تونن به ظاهر، گفتار و غذا خوردن طبیعی دست پیدا کنن.

درمان و جراحی اختلالات کام و لب در کودکان و نوزادان با دکتر بهار اشجعی

بهار اشجعی یکی از بهترین پزشکان و جراحانی هس که به صورت تخصصی به درمان و جراحی اختلالات و بیماری‌ها در کودکان و نوزادان پسر مشغول هستن.

ایشون پس از کسب تخصص پزشکی اطفال، مشغول به درمان و جراحی اختلالات در بیمارستان‌های کودکان تهران، بیمارستان لاله واقع در شهرک غرب و مطب خود در بلوار کشاورز هستن.

مطب:  تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ ساختمان ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن: [phone]

منبع: https://dr-ashjaei.com/

هیپوسپادیاس چیست؟

آنچه والدین باید در مورد بیماری هیپوسپادیاس در پسران بدانند!

هیپوسپادیاس یک ناهنجاری هنگام تولد است که در آن دهانه مجرای ادرار در نوک آلت تناسلی نیست. در عوض، یا جایی در امتداد آلت تناسلی یا روی کیسه بیضه است. 

هیپوسپادیاس یکی از شایع ترین ناهنجاری های هنگام تولد است. برآوردها حاکی از آن است که هیپوسپادیاس از هر دویست نوزاد یک نفر را مبتلا می کند.

یک نوزاد معمولاً در سن شش تا دوازده ماهگی تحت درمان هیپوسپادیاس قرار می گیرد. با این حال، درمان برای کودکان در هر سنی و بزرگسالان امکان پذیر است. 

اگرچه هیپوسپادیاس عمدتاً در نوزادان پسر رخ می دهد، اما گاهی اوقات می تواند زنان را نیز مبتلا کند. یک گزارش موردی در سال 2019 اشاره می‌کند که هیپوسپادیاس زنانه آنقدر نادر است که بسیاری از کتاب‌های درسی از آن اشاره ای نمی کنند.

هیپوسپادیاس یک ناهنجاری هنگام تولد است که باعث می شود مجرای ادرار در زمانی که نوزاد در رحم است در مکان نامناسبی رشد کند. مجرای ادرار لوله ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد. دهانه مجرای ادرار معمولاً در نوک آلت تناسلی ایجاد می شود. 

با این حال، در یک نوزاد مبتلا به هیپوسپادیاس، دهانه مجرای ادرار ممکن است در هر جایی در امتداد زیر آلت تناسلی ایجاد شود. در برخی موارد روی کیسه بیضه ظاهر می شود.

اگر مجرای ادرار در محل نامناسبی قرار گرفته باشد، ممکن است فرد در حالت ایستاده در ادرار کردن دچار مشکل شود. آنها همچنین ممکن است در مراحل بعدی زندگی با فعالیت جنسی مشکل داشته باشند.

انواع هیپوسپادیاس (Hypospadias)

 

محل مجرای ادرار نوع هیپوسپادیاس را مشخص می کند. انواع منبع مطمئن هیپوسپادیاس عبارتند از:

گلنولار یا زیر تاجی: در این شکل از هیپوسپادیاس، دهانه مجرای ادرار در نزدیکی سر آلت تناسلی ایجاد می شود.

دیستال یا میدشفت: در هیپوسپادیاس دیستال، دهانه مجرای ادرار در امتداد ساقه آلت تناسلی ظاهر می شود.

پروگزیمال یا پنوسکروتال: هیپوسپادیاس پروگزیمال زمانی است که دهانه مجرای ادرار بین پایه تنه آلت تناسلی و کیسه بیضه ایجاد می شود.

یک مقاله در سال 2021 گزارش می دهد که حدود 50٪ موارد هیپوسپادیاس گلنولار، 30٪ دیستال و 20٪ پروگزیمال هستند. پزشکان موارد هیپوسپادیاس گلانولار و دیستال را خفیف می دانند. هیپوسپادیاس پروگزیمال یک شکل مطمئن و پیچیده تر است.

علل هیپوسپادیاس و عوامل خطر

 

علت دقیق هیپوسپادیاس در حال حاضر ناشناخته است. با این حال، محققان معتقدند که می تواند نتیجه عوامل مختلفی باشد، از جمله:

ژنتیک

به نظر می رسد ژنتیک در خطر ابتلا به هیپوسپادیاس نقش دارد. تحقیقات انجام شده در سال 2017 نشان داد که 7 درصد از افراد مبتلا به هیپوسپادیاس بستگان مبتلا به این اختلال دارند. 

علاوه بر این، خواهر یا برادر پسر کودک مبتلا به هیپوسپادیاس، 9 تا 17 درصد احتمال دارد که به این بیماری نیز مبتلا شود. محققان همچنین خاطرنشان کردند که هیپوسپادیاس دارای وراثت پذیری تخمینی 57-77٪ است. با این حال، تنها 30 درصد موارد هیپوسپادیاس یک علت ژنتیکی آشکار دارند.

مشکلات قبل یا حین بارداری

منبع معتبر CDCT بیان می کند که نوزادانی که از مادران 35 سال یا بزرگتر با چاقی متولد می شوند، بیشتر در معرض هیپوسپادیاس هستند. نوزادان نارس و دوقلوهای مونوکوریون - به معنی آنهایی که جفت مشترک دارند - نیز احتمال بیشتری دارد که به هیپوسپادیاس مبتلا شوند. جفت توسعه نیافته یا آسیب دیده نیز می تواند خطر ابتلای نوزاد به هیپوسپادیاس را افزایش دهد.

علاوه بر این، ممکن است بین لقاح آزمایشگاهی (IVF) و هیپوسپادیاس ارتباط وجود داشته باشد. با این حال، این پیوند همچنان بحث برانگیز است، زیرا IVF همچنین می تواند باعث نارس بودن و وزن کم هنگام تولد شود که هیپوسپادیاس با آن ارتباط دارد.

مسائل هورمونی

اگرچه ممکن است به خودی خود ایجاد شود، هیپوسپادیاس می تواند در کنار سایر شرایط نیز رخ دهد. این شرایط شامل بیضه های نزول نکرده و میکروپنیس است. هورمون های خاصی در رشد دستگاه تناسلی ضروری هستند. 

بنابراین، کمبود هورمونی یک علت بالقوه هیپوسپادیاس است. علاوه بر این، CDCTrusted Source گزارش می دهد که تحقیقات نشان داده است که زنانی که هورمون های خاصی را قبل یا در طول بارداری مصرف می کنند، بیشتر احتمال دارد که نوزاد مبتلا به هیپوسپادیاس داشته باشند.

درمان هیپوسپادیاس

 

درمان هیپوسپادیاس می تواند به شدت بیماری بستگی داشته باشد. اگر فردی به دلیل هیپوسپادیاس خود مشکلی نداشته باشد، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. 

جراحی هیپوسپادیاس برای افراد در هر سنی مناسب است. با این حال، پزشکان معمولا آن را بر روی نوزادان 6 تا 18 ماهه انجام می دهند. افرادی که هیپوسپادیاس شدیدتری دارند ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند که به طور کلی شامل چهار بخش است:

• صاف کردن ساقه آلت تناسلی در صورت خمیدگی
• ساخت کانال ادراری
• قرار دادن سوراخ مجرای ادرار در نوک آلت تناسلی
• انجام ختنه یا بازسازی پوست ختنه گاه

جراحی هیپوسپادیاس معمولاً حدود 1.5 ساعت برای هیپوسپادیاس دیستال طول می کشد. جراحی هیپوسپادیاس پروگزیمال می تواند تا 3 ساعت طول بکشد. اگر فردی دچار هیپوسپادیاس پروگزیمال با آکوردی شدید باشد، ممکن است در مراحل مرحله تحت عمل جراحی قرار گیرد.

نتیجه گیری

 

پس از درمان، افراد مبتلا به هیپوسپادیاس عموماً نتیجه درازمدت خوبی هم از نظر عملکردی و هم از نظر زیبایی دارند. با این حال، آنها ممکن است به همان سطح عملکرد نرسند یا ظاهر دستگاه تناسلی مشابهی با یک فرد بدون هیپوسپادیاس نداشته باشند. 

گاهی اوقات، جراحی برای ترمیم هیپوسپادیاس می تواند منجر به مشکلات اضافی شود. فیستول یا سوراخ، شایع ترین مشکلی است که پس از جراحی هیپوسپادیاس رخ می دهد.

جای زخم نیز می تواند در داخل مجرای ادرار ایجاد شود. هر دوی این شرایط می توانند دفع ادرار را مختل کنند. پزشکان معمولاً می توانند هر گونه مشکل مربوط به جراحی را حدود 6 ماه پس از عمل اولیه برطرف کنند.

راه های ارتباط با ما

آدرس مطب: تهران_ انتهای بلوار کشاورز_ روبروی درب شرقی بیمارستان امام خمینی_ ساختمان شیشه ای سبز_پلاک ۳۷۰ شماره ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن: [phone]

         ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

منبع: https://dr-ashjaei.com/

عدم نزول بیضه (بالا رفتن بیضه) در کودکان و درمان آن

بیضه نزول نکرده (Undescended Testis) یا کریپتورکیدیسم 

بیضه های نزول نکرده یک بیماری رایج دوران کودکی است که در آن بیضه های پسر در جای معمول خود در کیسه بیضه قرار ندارند. تخمین زده می شود که از هر بیست و پنج پسر یک نفر با بیضه نزول نکرده متولد می شود. 

در بیشتر موارد هیچ درمانی لازم نیست، زیرا بیضه ها معمولاً در طی 3 تا 6 ماه اول زندگی به طور طبیعی به داخل کیسه بیضه حرکت می کنند. اما از هر صد پسر، یک نفر دارای بیضه هایی است که نزول نمی کنند مگر اینکه درمان شوند.

اصطلاح پزشکی برای داشتن یک یا دو بیضه نزول نکرده کریپتورکیدیسم یک طرفه یا دو طرفه است. تشخیص ریپتورکیدیسم در معاینه فیزیکی زمانی انجام می شود که یک یا هر دو بیضه در قسمت وابسته کیسه بیضه وجود نداشته باشند. 

تقریباً 70٪ از بیضه های کریپتورکید در قسمت بالایی کیسه بیضه یا کانال اینگوینال قابل لمس هستند، در حالی که 30٪ دیگر قابل لمس نیستند، که نشان دهنده محل داخل شکمی، نوبین بیضه یا آنورشی است.

ارجاع به متخصص باید تا شش ماهگی اصلاح شود و تا یک سال بعد اصلاح جراحی انجام شود. بیضه هایی که تا شش ماه نزول نکرده باشند، بعید است که خود به خود پایین بیایند. تأخیر یا عدم درمان با بروز بیشتر سرطان بیضه و کاهش باروری از بیضه آسیب دیده مرتبط است.

علت عدم نزول بیضه ها 

در دوران بارداری، بیضه ها در داخل شکم نوزاد پسر قبل از این که به آرامی به سمت کیسه بیضه حرکت کنند، حدود یک یا دو ماه قبل از تولد تشکیل می شود. دقیقاً مشخص نیست که چرا برخی از پسران با بیضه های نزول نکرده به دنیا می آیند.

اکثر پسران مبتلا به این عارضه کاملاً سالم هستند. تولد نارس (قبل از هفته سی و هفتم بارداری) و داشتن وزن کم هنگام تولد و سابقه خانوادگی بیضه های نزول نکرده ممکن است شانس تولد پسری با این عارضه عدم نزول بیضه را افزایش دهد.

نحوه درمان بیضه های نزول نکرده

 

اگر تا شش ماهگی بیضه ها پایین نیامده باشند، بعید است که این اتفاق رخ دهد و معمولاً درمان توصیه می شود. درمان معمولا شامل عملی به نام ارکیدوپکسی برای حرکت بیضه ها به موقعیت صحیح داخل کیسه بیضه است.

این یک عملیات نسبتا ساده با میزان موفقیت خوب است. جراحی به طور ایده آل قبل از دوازده ماهگی انجام می شود. اگر بیضه های نزول نکرده در سنین پایین درمان شوند، می توان خطر مشکلات باروری و سرطان بیضه را کاهش داد.

ارکیدوپکسی

 

در بیشتر موارد، اگر بتوان بیضه را در کشاله ران احساس کرد، می توان یک ارکیدوپکسی ساده انجام داد. این عمل شامل ابتدا برش (برشی) در کشاله ران برای تعیین محل بیضه نزول نشده است. 

سپس بیضه به سمت پایین کشیده می شود و از طریق یک برش دوم در کیسه بیضه قرار می گیرد. اگر تصور شود که بیضه در شکم (شکم) بالاتر است، گاهی اوقات نوعی جراحی معروف به لاپاراسکوپی برای تعیین محل آن قبل از جابجایی انجام می شود.

این شامل عبور دادن یک لاپاروسکوپ (لوله کوچکی حاوی منبع نور و دوربین) از طریق یک برش کوچک در شکم کودک شما است. بیضه ای که در داخل شکم یافت می شود گاهی اوقات می تواند در یک عمل به کیسه بیضه پایین بیاید.

گاهی اوقات این کار باید در دو مرحله جداگانه انجام شود. هنگامی که این روش انجام شد، برش ها معمولا با بخیه های جذبی بسته می شوند که نیازی به کشیدن بخیه ها نیست. ارکیدوپکسی و لاپاراسکوپی تحت بیهوشی عمومی انجام می شود، به این معنی که کودک شما در طول عمل خواب خواهد بود و هیچ دردی را در حین انجام آن احساس نخواهد کرد. 

این عمل معمولاً حدود یک ساعت طول می کشد و معمولاً به صورت جراحی روزانه انجام می شود، به این معنی که کودک شما می تواند در همان روز به خانه بازگردد.

نتایج جراحی بیضه نزول نکرده

 

به عنوان یک قاعده کلی، هر چه بیضه در اصل به کیسه بیضه نزدیکتر باشد، احتمال موفقیت آمیز بودن جراحی بیشتر می شود. میزان موفقیت برای درمان بیضه های قابل لمس واقع در نزدیکی کیسه بیضه بیش از نود درصد تخمین زده می شود.

دکتر بهار اشجعی دارای بورد فوق تخصصی در جراحی کودکان و نوزادان از پزشکان منحصر به فرد و ماهر در زمینه جراحی اطفال و کودکان در تهران هستند و موفق به کسب رتبه اول کشوری در برد فوق تخصصی جراحی اطفال شدند.

راه های ارتباطی 

مطب: تهران ـ انتهای بلوار کشاورز، رو به روی درب شرقی بیمارستان امام خمینی، ساختمان شیشه ای سبز، پلاک ۳۷۰ شماره ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

بیمارستان کودکان تهران : تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب : تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

تلفن:

۴۴۸۴۱۸۶۲ - ۰۲۱

۴۴۸۰۶۶۶۸ - ۰۲۱

۰۹۳۵۱۵۰۹۱۷۵

۰۹۱۲۳۸۰۵۴۰۱

منبع: https://dr-ashjaei.com/