درمان افتادگی پلک بدون جراحی ممکنه!

درمان افتادگی پلک با پلکسر یا پلاسما

PlexR پوست را گرم می کنi که باعث انقباض آن می شه و باعث تحریک نوسازی سلولی و تولید کلاژن می شه. در نتیجه، نه تنها لیفت در ناحیه تحت درمان را تجربه می کنین، بلکه پوستی جوان شده نیز خواهید داشت. 

پالس‌های انرژی به لایه‌های عمیق‌تر پوست نفوذ می‌کنن و تولید کلاژن طبیعی شما را تحریک می‌کنن. PlexR را می توان در مناطق زیر استفاده کرد: پلک بالا / پایین. پای کلاغی؛ لیفت ابرو؛ چین و چروک اطراف دهان؛ گونه ها و چروک های گردن

PlexR پلکسر یک جایگزین موثر برای روش های مختلف جراحی مانند اصلاح پلک بالا/پایین، لیفت ابرو یا لیفت گردن ست. مزیت اصلی PlexR در مقایسه با روش جراحی، فقدان اسکار پس از درمانه و این واقعیت اس که پوست شما نازک‌تر نمی‌شه، بلکه ضخیم‌تر می‌شه. 

PlexR با تکیه بر خواص خود ترمیمی بدن برای ایجاد یک لیفت و اثر جوان‌کننده فوق‌العاده، بدون بر جای گذاشتن جای زخم، متکی اس.

اصلاح پلک بدون جراحی

 این روش در هر ناحیه فقط حدود 15 دقیقه طول می کشه (پلک پایین / پلک بالا / چین و چروک بالای لب). پس از درمان می تونین ناحیه را خنک کنین.

قبل از درمان افتادگی پلک

قبل از هر درمان PlexR، مرسوم که ابتدا یک جلسه مشاوره و تنها پس از آن قرار ملاقات واقعی درمان را تعیین کنیم. از شما خواهشمندیم سی دقیقه قبل از نوبت در محل حضور داشته باشین. 

ما با کرم بی حس کننده محل مربوطه را آماده کنیم. لطفا مصرف هر گونه داروی رقیق کننده خون مانند ناپروکسن، ایبوپروفن یا آسکال را ترک کنین.

بعد از درمان افتادگی پلک

در هفته اول کاملاً از نور خورشید دوری کنین. پس از این کار، از تابش مستقیم نور خورشید اجتناب کنین و ناحیه تحت درمان را با کرم ضد آفتاب حداقل به مدت شش هفته محافظت کنین. 

در 48 ساعت اول ناحیه تحت درمان را مرطوب نکنین. از دست زدن به ناحیه تحت درمان خودداری کنین. دلمه ها را نچینین. تا زمانی که پوسته ها از بین رفتن، روی ناحیه تحت درمان آرایش نکنین.

زمان بهبودی

در طول هفته اول دلمه ایجاد می شه و به وضوح قابل مشاهده ست که تحت درمان قرار گرفتین. پس از افتادن دلمه ها، ممکنه تا چند هفته همچنان قرمزی پوست را تجربه کنین. 

با این حال، شما مجازین که این قرمزی را استتار کنین. در موارد نادر، این قرمزی برای مدت طولانی تری باقی می مونن. در برخی موارد، درمان بعدی ممکنه ضروری باشه. نتایج دائمی هستن، تا زمانی که پیری طبیعی باعث شل شدن پوست بشه.

دکتر آرمیتا آقاپور - پزشک پوست و مو

دکتر آرمیتا آقاپور با سالها سابقه در زمینه زیبایی و جوان سازی یکی از بهترین و شناخته شده ترین پزشکان زیبایی در تهران هستن. ایشان پس از پایان تحصیلات خود در رشته پزشکی دانشگاه شیراز و گذراندن دوره های پوست و مو و زیبایی و اخذ سرتیفیکیت متعدد از شرکتها و مراکز آموزشی معتبر در زمینه انواع لیزر و جراحیهای سرپایی و تزریقات زیبایی آماده ارائه خدمات به مراجعین محترم می باشن.
دکتر آقاپور با با داشتن بیش از بیست سال سابقه کاری و درمان روزانه بیش از ۲۶ بیمار و فعالیت در مطب شهرارا و مطب رازی،در حوزه جوان سازی و زیبایی و لیزر و استفاده از جدیدترین و پیشرفته ترین دستگاه ها بهترین و کاملترین شیوه درمان را برای هر بیمار استفاده می کنن.

اطلاعات تماس

تهران، شهرآرا پاتریس لومومبا، نبش کوچه نوزدهم غربی، ساختمان پزشکان، پلاک ۱۸۲طبقه اول

شماره تماس: [phone]

منبع: https://dr-aghapour.com/

جراحی آئورت در مردان شایع تر است!

تشخیص بیماری آئورت

بیماری دریچه آئورت نوعی بیماری دریچه قلب ست. در بیماری دریچه آئورت، دریچه بین قسمت پایین سمت چپ قلب (بطن چپ) و شریان اصلی بدن (آئورت) به درستی کار نمی کنه. دریچه آئورت به حفظ جریان خون در جهت صحیح در قلب کمک می کنه. دریچه آئورت آسیب دیده یا بیمار می تونه بر جریان خون به سایر قسمت های قلب و بدن تأثیر بذاره.

تأثیر جنسیت بر آنوریسم آئورت شکمی هم با تفاوت در شیوع و هم در پیشرفت بیماری بین دو جنس نشان داده شده است. درصد بروز آنوریسم آئورت شکمی در مردان حاکی از آنست که دیواره آئورت در مردان بیشتر مستعد گشاد شدنه و دیواره آئورت در زنان نسبت به آن مقاومه.

از طرفی، افزایش خطر پارگی در زنان مبتلا به آنوریسم آئورت شکمی نشان می ده که دیواره آنوریسم زنان مقاومت کمتری داره، احتمالاً به دلیل تفاوت در خواص بیومکانیکی دیواره آنوریسم. تفاوت بالقوه در اجزای ساختاری دیواره آئورت بین دو جنس می‌تونه به توضیح اینکه چرا مردان بیشتر مستعد آنوریسم آئورت شکمی هستن و زنان مستعد پارگی آنوریسم بیشتر هستن کمک کنه. 

دیسکسیون آئورت یک وضعیت جدیه که در آن پارگی در لایه داخلی شریان اصلی بدن (آئورت) رخ می ده. خون از میان پارگی هجوم میاره و باعث شکافتن لایه‌های داخلی و میانی آئورت میشه. اگر خون از دیواره بیرونی آئورت عبور کنه، تشریح آئورت اغلب کشنده اس.

دیسکسیون آئورت نسبتاً نادره. معمولا در مردان 60 و 70 ساله رخ می ده. علائم دیسکسیون آئورت ممکنه شبیه علائم سایر بیماری ها باشه که اغلب منجر به تاخیر در تشخیص می شه. با این حال، زمانی که دیسکسیون آئورت به‌ موقع تشخیص داده بشه و به‌موقع درمان بشه، شانس بقا بسیار بالا میره.

علائم بیماری آئورت

 علائم تشریح آئورت ممکنه مشابه علائم سایر مشکلات قلبی مانند حمله قلبی باشه. علائم و نشانه های معمول مانند:

• درد شدید ناگهانی قفسه سینه یا بالای کمر، که اغلب به عنوان احساس پارگی یا پاره شدن توصیف می شه، که به گردن یا پایین کمر گسترش پیدا می کنه.
• درد شدید ناگهانی معده
• از دست دادن هوشیاری
• تنگی نفس
• علائم مشابه سکته مغزی، از جمله مشکلات بینایی ناگهانی، مشکل در صحبت کردن، و ضعف یا از دست دادن حرکت (فلج) در یک طرف بدن 
• نبض ضعیف در یک بازو یا ران در مقایسه با سمت دیگر
• درد پا
• مشکل در راه رفتن

 

علل بیماری آئورت

دیسکسیون آئورت به دلیل ضعیف شدن ناحیه دیواره آئورت ایجاد می شه.

تشریح آئورت بسته به اینکه کدام قسمت از آئورت تحت تأثیر قرار گرفته به دو گروه تقسیم می شه:

نوع A. این نوع شایع تر و خطرناک تر شامل پارگی در بخشی از آئورت که در آن از قلب خارج می شه. پارگی ممکنه در آئورت فوقانی (آئورت صعودی) نیز رخ بده که ممکنه به داخل شکم کشیده بشه.

نوع B. این نوع شامل پارگی فقط در آئورت تحتانی (آئورت نزولی) ست که ممکنه به داخل شکم نیز کشیده بشه.

عوامل خطر بیماری آئورت

برخی از مواردی که ممکنه خطر دیسکسیون آئورت را افزایش بده عبارتند از:

• فشار خون بالا کنترل نشده (فشار خون بالا)
• تصلب شرایین (آترواسکلروز)
• شریان ضعیف و برآمده (آنوریسم آئورت)
• نقص دریچه آئورت (دریچه آئورت دو لختی)
• باریک شدن آئورت در بدو تولد (کوآرکتاسیون آئورت)

عوامل خطر بالقوه در بیماری آئورت

 

• جنسیت. مردان بیشتر از زنان در معرض دیسکسیون آئورت هستن.
• سن. دیسکسیون آئورت در افراد 60 ساله و بالاتر احتمال بیشتری داره.
• مصرف کوکائین. این دارو به طور موقت فشار خون را افزایش می ده.
• بارداری. به ندرت، بیماری آئورت در زنان سالم در دوران بارداری رخ می ده.
• وزنه برداری با شدت بالا. وزنه برداری سنگین و سایر تمرینات مقاومتی شدید ممکنه با افزایش فشار خون در طول فعالیت، خطر دیسکسیون آئورت را افزایش بده.

تشخیص بیماری دریچه آئورت 

برای تشخیص بیماری دریچه آئورت، پزشک سابقه پزشکی شما را بررسی می کنه، یک معاینه فیزیکی انجام می ده و آزمایش های تشخیصی را انجام می ده. آنها با پرسش در مورد علائم شما شروع به تشخیص می کنن. در طول معاینه فیزیکی، پزشک فشار خون و نبض شما را بررسی می کنه و از گوشی پزشکی برای گوش دادن به صدای قلب استفاده می کنه.

برای تأیید تشخیص، پزشک شما باید یک یا چند آزمایش تشخیصی را انجام بده. آزمایش اصلی برای بیماری دریچه آئورت اکوکاردیوگرام اس. این آزمایش از امواج صوتی برای تولید تصاویری از قلب هنگام حرکت استفاده می کنه.

سایر آزمایش‌های تصویربرداری ممکنه ضروری باشن، از جمله عکس‌برداری با اشعه ایکس قفسه سینه، مطالعه تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) قلب، یا توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن.

گاهی اوقات الکتروکاردیوگرام، همچنین به عنوان ECG یا EKG شناخته می شه، بخشی از کاره. این آزمایش فعالیت الکتریکی قلب را اندازه گیری می کنه و در حالی که برای تشخیص بیماری دریچه آئورت استفاده نمی شه، به پزشکان کمک می کنه تا میزان عملکرد قلب را ارزیابی کنن.

در برخی موارد، ممکنه در حالی که به مانیتور EKG متصل هستین، ورزش های سبکی مانند راه رفتن روی تردمیل انجام دهین. این تست استرس نامیده می شه.

تشخیص گاهی اوقات نیاز به کاتتریزاسیون قلبی داره. در این روش، پزشک یک کاتتر (یک لوله نازک) را در ورید یا شریان بازو، گردن یا کشاله ران قرار می ده. پزشک کاتتر را از طریق رگ خونی به قلب مانور می ده. هنگامی که در جای خود قرار می گیرن، دستگاه های کوچکی که از طریق کاتتر وارد می شن برای اندازه گیری فشار در حفره های قلب و جریان خون از طریق دریچه های قلب استفاده می شن. همچنین ممکنه در طی این روش عکس برداری با اشعه ایکس از قلب (معروف به آنژیوگرافی عروق کرونر) انجام بشه.

درمان بیماری دریچه آئورت

 

بیماری خفیف دریچه آئورت ممکنه علائم کمی ایجاد کنه یا بدون علائم باشه. در این موارد، ممکنه نیازی به درمان نباشه، اما معاینات منظم با یک پزشک برای نظارت بر وضعیت توصیه می شه تا در صورت پیشرفت بیماری، بتوان به موقع تشخیص داده و درمان بشه. 

برای درمان علائم از داروها استفاده می شه. اینها ممکنه شامل داروهایی برای کمک به کنترل فشار خون، دیورتیک ها (قرص های آب) برای خلاص شدن از بدن از تجمع مایعات ناشی از نارسایی قلبی و نیترات ها برای افزایش جریان خون باشه.

افراد مبتلا به بیماری متوسط تا شدید دریچه آئورت نیز ممکنه نیاز به اجتناب از فعالیت‌های فیزیکی شدید و ورزش داشته باشن. در حالی که داروها و پرهیز از فعالیت های سخت بدنی می تونه به کنترل علائم کمک کنه، اما به طور کامل نمی تونه بیماری دریچه آئورت را درمان کنه.

این بیماری در اثر تغییر در ساختار فیزیکی دریچه ایجاد می شه (دریچه باریک می شه یا دیگر نمی تونه به طور کامل باز یا بسته بشه). بنابراین، درمان اصلی بیماری دریچه آئورت، ترمیم یا تعویض دریچه و جراحی  آئورت اس.

تکنیک های ترمیم یا تعویض دریچه آئورت عبارتند از:

عمل جراحی . ترمیم و تعویض دریچه آئورت چندین دهه ست که از طریق جراحی قلب باز انجام می شه. این یک رویکرد به خوبی تثبیت شده، و ثابت کرده که ایمنه. در برخی موارد، جراح یک روش راس را انجام می ده که در آن دریچه آئورت معیوب با دریچه ریوی بیمار جایگزین می شه. (یک دریچه مصنوعی جایگزین دریچه ریوی می شه.) افراد مبتلا به بیماری دریچه آئورت دو لختی ممکنه دچار بزرگی آئورت بشن.

به همین دلیل، ممکنه نیاز به ترمیم یا تعویض آئورت با استفاده از روشی به نام جراحی ریشه آئورت حفظ دریچه داشته باشن. در این روش، جراح بخشی از آئورت را ترمیم یا تعویض می کنه، اما دریچه آئورت را تعویض نمی کنه.

بالون و الولوپلاستی. این یک روش ترمیم که در آن پزشک یک کاتتر را با یک بالون در نوک آن وارد رگ خونی می کنه و سپس آن را به قلب و دریچه آئورت مانور می ده. بالون در داخل دریچه باد می شه که بافت و لت ها را منبسط می کنه و در نتیجه دریچه باریک شده را باز می کنه. سپس پزشک بادکنک را خالی می کنه و آن را خارج می کنه.

تعویض دریچه آئورت ترانس کاتتر (TAVR). در این روش کم تهاجمی، پزشک دریچه‌پلاستی با بالون را برای کشیده کردن دریچه قدیمی انجام می‌ده. سپس پزشک یک دریچه مصنوعی جدید را از طریق یک کاتتر به قلب می‌کشه. دریچه جدید در داخل دریچه آئورت موجود قرار می گیره، جایی که عملکرد دریچه قدیمی را انجام می ده.

دکتر رامین بقایی تهرانی

تماس با ما

نشانی: تهران – خیابان نلسون ماندلا(جردن) – بالاتر از تقاطع حقانی – خیابان پدیدار – پ ۶۲ – طبقه سوم – واحد ۳۳

تلفن: [phone]

منبع: https://dr-baghaei.com/

هیپوسپادیاس چیست؟

آنچه والدین باید در مورد بیماری هیپوسپادیاس در پسران بدانند!

هیپوسپادیاس یک ناهنجاری هنگام تولد است که در آن دهانه مجرای ادرار در نوک آلت تناسلی نیست. در عوض، یا جایی در امتداد آلت تناسلی یا روی کیسه بیضه است. 

هیپوسپادیاس یکی از شایع ترین ناهنجاری های هنگام تولد است. برآوردها حاکی از آن است که هیپوسپادیاس از هر دویست نوزاد یک نفر را مبتلا می کند.

یک نوزاد معمولاً در سن شش تا دوازده ماهگی تحت درمان هیپوسپادیاس قرار می گیرد. با این حال، درمان برای کودکان در هر سنی و بزرگسالان امکان پذیر است. 

اگرچه هیپوسپادیاس عمدتاً در نوزادان پسر رخ می دهد، اما گاهی اوقات می تواند زنان را نیز مبتلا کند. یک گزارش موردی در سال 2019 اشاره می‌کند که هیپوسپادیاس زنانه آنقدر نادر است که بسیاری از کتاب‌های درسی از آن اشاره ای نمی کنند.

هیپوسپادیاس یک ناهنجاری هنگام تولد است که باعث می شود مجرای ادرار در زمانی که نوزاد در رحم است در مکان نامناسبی رشد کند. مجرای ادرار لوله ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد. دهانه مجرای ادرار معمولاً در نوک آلت تناسلی ایجاد می شود. 

با این حال، در یک نوزاد مبتلا به هیپوسپادیاس، دهانه مجرای ادرار ممکن است در هر جایی در امتداد زیر آلت تناسلی ایجاد شود. در برخی موارد روی کیسه بیضه ظاهر می شود.

اگر مجرای ادرار در محل نامناسبی قرار گرفته باشد، ممکن است فرد در حالت ایستاده در ادرار کردن دچار مشکل شود. آنها همچنین ممکن است در مراحل بعدی زندگی با فعالیت جنسی مشکل داشته باشند.

انواع هیپوسپادیاس (Hypospadias)

 

محل مجرای ادرار نوع هیپوسپادیاس را مشخص می کند. انواع منبع مطمئن هیپوسپادیاس عبارتند از:

گلنولار یا زیر تاجی: در این شکل از هیپوسپادیاس، دهانه مجرای ادرار در نزدیکی سر آلت تناسلی ایجاد می شود.

دیستال یا میدشفت: در هیپوسپادیاس دیستال، دهانه مجرای ادرار در امتداد ساقه آلت تناسلی ظاهر می شود.

پروگزیمال یا پنوسکروتال: هیپوسپادیاس پروگزیمال زمانی است که دهانه مجرای ادرار بین پایه تنه آلت تناسلی و کیسه بیضه ایجاد می شود.

یک مقاله در سال 2021 گزارش می دهد که حدود 50٪ موارد هیپوسپادیاس گلنولار، 30٪ دیستال و 20٪ پروگزیمال هستند. پزشکان موارد هیپوسپادیاس گلانولار و دیستال را خفیف می دانند. هیپوسپادیاس پروگزیمال یک شکل مطمئن و پیچیده تر است.

علل هیپوسپادیاس و عوامل خطر

 

علت دقیق هیپوسپادیاس در حال حاضر ناشناخته است. با این حال، محققان معتقدند که می تواند نتیجه عوامل مختلفی باشد، از جمله:

ژنتیک

به نظر می رسد ژنتیک در خطر ابتلا به هیپوسپادیاس نقش دارد. تحقیقات انجام شده در سال 2017 نشان داد که 7 درصد از افراد مبتلا به هیپوسپادیاس بستگان مبتلا به این اختلال دارند. 

علاوه بر این، خواهر یا برادر پسر کودک مبتلا به هیپوسپادیاس، 9 تا 17 درصد احتمال دارد که به این بیماری نیز مبتلا شود. محققان همچنین خاطرنشان کردند که هیپوسپادیاس دارای وراثت پذیری تخمینی 57-77٪ است. با این حال، تنها 30 درصد موارد هیپوسپادیاس یک علت ژنتیکی آشکار دارند.

مشکلات قبل یا حین بارداری

منبع معتبر CDCT بیان می کند که نوزادانی که از مادران 35 سال یا بزرگتر با چاقی متولد می شوند، بیشتر در معرض هیپوسپادیاس هستند. نوزادان نارس و دوقلوهای مونوکوریون - به معنی آنهایی که جفت مشترک دارند - نیز احتمال بیشتری دارد که به هیپوسپادیاس مبتلا شوند. جفت توسعه نیافته یا آسیب دیده نیز می تواند خطر ابتلای نوزاد به هیپوسپادیاس را افزایش دهد.

علاوه بر این، ممکن است بین لقاح آزمایشگاهی (IVF) و هیپوسپادیاس ارتباط وجود داشته باشد. با این حال، این پیوند همچنان بحث برانگیز است، زیرا IVF همچنین می تواند باعث نارس بودن و وزن کم هنگام تولد شود که هیپوسپادیاس با آن ارتباط دارد.

مسائل هورمونی

اگرچه ممکن است به خودی خود ایجاد شود، هیپوسپادیاس می تواند در کنار سایر شرایط نیز رخ دهد. این شرایط شامل بیضه های نزول نکرده و میکروپنیس است. هورمون های خاصی در رشد دستگاه تناسلی ضروری هستند. 

بنابراین، کمبود هورمونی یک علت بالقوه هیپوسپادیاس است. علاوه بر این، CDCTrusted Source گزارش می دهد که تحقیقات نشان داده است که زنانی که هورمون های خاصی را قبل یا در طول بارداری مصرف می کنند، بیشتر احتمال دارد که نوزاد مبتلا به هیپوسپادیاس داشته باشند.

درمان هیپوسپادیاس

 

درمان هیپوسپادیاس می تواند به شدت بیماری بستگی داشته باشد. اگر فردی به دلیل هیپوسپادیاس خود مشکلی نداشته باشد، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشد. 

جراحی هیپوسپادیاس برای افراد در هر سنی مناسب است. با این حال، پزشکان معمولا آن را بر روی نوزادان 6 تا 18 ماهه انجام می دهند. افرادی که هیپوسپادیاس شدیدتری دارند ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند که به طور کلی شامل چهار بخش است:

• صاف کردن ساقه آلت تناسلی در صورت خمیدگی
• ساخت کانال ادراری
• قرار دادن سوراخ مجرای ادرار در نوک آلت تناسلی
• انجام ختنه یا بازسازی پوست ختنه گاه

جراحی هیپوسپادیاس معمولاً حدود 1.5 ساعت برای هیپوسپادیاس دیستال طول می کشد. جراحی هیپوسپادیاس پروگزیمال می تواند تا 3 ساعت طول بکشد. اگر فردی دچار هیپوسپادیاس پروگزیمال با آکوردی شدید باشد، ممکن است در مراحل مرحله تحت عمل جراحی قرار گیرد.

نتیجه گیری

 

پس از درمان، افراد مبتلا به هیپوسپادیاس عموماً نتیجه درازمدت خوبی هم از نظر عملکردی و هم از نظر زیبایی دارند. با این حال، آنها ممکن است به همان سطح عملکرد نرسند یا ظاهر دستگاه تناسلی مشابهی با یک فرد بدون هیپوسپادیاس نداشته باشند. 

گاهی اوقات، جراحی برای ترمیم هیپوسپادیاس می تواند منجر به مشکلات اضافی شود. فیستول یا سوراخ، شایع ترین مشکلی است که پس از جراحی هیپوسپادیاس رخ می دهد.

جای زخم نیز می تواند در داخل مجرای ادرار ایجاد شود. هر دوی این شرایط می توانند دفع ادرار را مختل کنند. پزشکان معمولاً می توانند هر گونه مشکل مربوط به جراحی را حدود 6 ماه پس از عمل اولیه برطرف کنند.

راه های ارتباط با ما

آدرس مطب: تهران_ انتهای بلوار کشاورز_ روبروی درب شرقی بیمارستان امام خمینی_ ساختمان شیشه ای سبز_پلاک ۳۷۰ شماره ۴۱۶ طبقه ۳ واحد ۱۹

تلفن: [phone]

         ۰۲۱-۴۴۸۴۱۸۶۲

بیمارستان کودکان تهران: تقاطع خیابان طالقانی و ولیعصر، روبروی جهاد کشاورزی، پلاک ۴۵۴

بیمارستان لاله شهرک غرب: تهران ، شهرک غرب ، فاز ۵ ، خیابان سیمای ایران ، نبش فلامک جنوبی

منبع: https://dr-ashjaei.com/

معجزه جوانی با میکرونیدلینگ

میکرونیدلینگ چیست؟

میکرونیدلینگ یک روش درمانی بسیار ساده، ایمن، موثر و کم تهاجمی است. در ابتدا برای جوانسازی پوست معرفی شد، اما اکنون برای طیف وسیعی از نشانه‌ها از جمله اسکار آکنه، آکنه، اسکار پس از ضربه/سوختگی، آلوپسی، جوان‌سازی پوست، دارورسانی، هیپرهیدروزیس، علائم کشش و بسیاری از موارد استفاده می‌شود.

علاوه بر این، در طول 10 سال گذشته، نوآوری های بسیاری در ابزار اولیه که برای میکرونیدلینگ استفاده می شد، انجام شده است. این تکنیک را می توان با سایر تکنیک های جراحی ترکیب کرد تا نتایج بهتری به دست آورد.

به طور خاص، این یک تکنیک بسیار ایمن برای انواع پوست تیره است، که در آن خطر رنگدانه‌های پس از التهاب با سایر تکنیک‌هایی که به اپیدرم آسیب می‌رسانند بسیار زیاد است. میکرونیدلینگ در مدت کوتاهی، محبوبیت و مقبولیت انبوهی به دست آورده است.

میکرونیدلینگ یک تکنیک ساده، ارزان، ایمن و مؤثر است که به حداقل آموزش نیاز دارد. به طور سنتی به عنوان یک درمان القای کلاژن برای اسکارهای صورت و جوانسازی پوست استفاده می شود. 

همچنین در حال حاضر به طور گسترده به عنوان یک سیستم تحویل پوستی برای داروها و واکسن های درمانی استفاده می شود.

زمان انجام میکرونیدلینگ

میکرونیدلینگ یک روش ساده در مطب است که بسته به ناحیه ای که باید درمان شود، ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول می کشد. بیماران باید قبل از انجام عمل مشاوره شوند. بهتر است پوست قبل از عمل حداقل یک ماه با فرمولاسیون ویتامین A و C دو بار در روز آماده شود تا کلاژن سازی پوست به حداکثر برسد. 

ویتامین A بر 400 تا 1000 ژن تأثیر می گذارد که تکثیر و تمایز تمام سلول های اصلی اپیدرم و درم را کنترل می کنند و ویتامین C برای تولید کلاژن طبیعی ضروری است.

مزایای میکرونیدلینگ چیست؟

میکرونیدلینگ می تواند به بهبود ظاهر و بافت پوست شما کمک کند. این می تواند علائم کشش، اسکار، چین و چروک و سایر نگرانی های پوستی را به حداقل برساند. برخلاف برخی از روش‌های جوان‌سازی صورت که از گرما، نور یا لیزر استفاده می‌کنند، خطر تغییر رنگ پوست را به همراه ندارد.  

میکرونیدلینگ را برای افرادی که پوست تیره تر دارند ایده آل است. قبل از میکرونیدلینگ، باید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. یک جراح پلاستیک، متخصص پوست یا متخصص زیبایی ممکن است میکرونیدلینگ را انجام دهد. اطمینان حاصل کنید که هر کسی که این روش را انجام می دهد تجربه این روش را داشته باشد.

اطلاعات تماس

آدرس: تهران، شهرآرا پاتریس لومومبا، نبش کوچه نوزدهم غربی، ساختمان پزشکان، پلاک ۱۸۲طبقه اول

شماره تماس: [phone]

آدرس ایمیل: info @dr-aghapour.com

منبع: https://dr-aghapour.com/

درمان قطعی فیستول مقعدی

 گروه سنی  شایع بیماری فیستول

باید بدانید بیماری فیستول یک بیماری شایع است که عمدتاً جوانان را تحت تأثیر قرار می دهد و منجر به عوارض مزمن می شود. محدوده سنی ایجاد فیستول مقعدی 30 تا 40 سال است و میزان بروز آن در مردان بیشتر از زنان است . طبقه بندی بیماری فیستول به چهار نوع مختلف تقسیم می شود: بین اسفنکتریک، ترانس اسفنکتریک، سوپراسفنکتریک و خارج اسفنکتریک. با این حال، فیستول مقعدی پیچیده یک فیستول ترانس اسفنکتری است که بیش از 30 درصد از مجموعه اسفنکتر را شامل می شود. فیستول های مقعدی مربوط به اسهال مزمن، بیماری التهابی روده، تشعشع، بدخیمی، یا بی اختیاری مدفوع از قبل موجود، همگی به عنوان فیستول های پیچیده مشخص می شوند.

درمان فیستول مقعدی را می دانید؟

در طول عمل لیزر، مقدار دقیقی از انرژی لیزر از طریق پروب نازک لیزر به مجرای فیستول وارد می شود. پس از قرار دادن لیزر، بافت های فیستول از بین می روند و پروب لیزر به سمت عقب کشیده می شود و دستگاه بسته می شود.

لیزر درمانی برای فیستول خوب است؟ 

دوستان در اینجا به مزایای لیزر درمانی فیستول مقعدی می پردازیم

• روش کم تهاجمی
• بهبودی سریعتر از جراحی های معمولی
• بهبودی سریعتر و بازگشت به روال عادی
• رویه مهدکودک
• روش کوتاه و پیشرفته پزشکی
• عوارض بعد از جراحی کمتر است
• احتمال عود ناچیز است

اگه نمی خواین دچار فیستول مقعد بشید

• نوشیدن روزانه 8لیوان آب
• رژیم غذایی سرشار از فیبر شامل: برنج قهوه‌ای . نان قهوه‌ای .جو . ماکارونی گندم کامل. موز. سیب. گلابی . کلم بروکلی. گل کلم. اسفناج. هویج. گوجه فرنگی. پیاز. فلفل  سبز
• میوه و سبزیجات فراوان
• پرهیز از نوشیدنی های کافئین دار
• پرهیز از غذاهای گرم و تند
• مواد غذایی حاوی ویتامین ها و املاح معدنی مانند حبوبات ، لبنیات و آجیل
• مصرف فراوان سیر و پیاز
• مصرف بادام ، بادام هندی و بادام زمینی
•  هرروز مقداری عسل را با آب گرم ترکیب کرده و بنوشید .
• مصرف روغن زیتون  که سرشار از چربی های سالمی است 
• اگر روده ها در هر بار حجم کمتری غذا برای هضم داشته باشند فشار کمتری به روده ها و ناحیه ی مقعد وارد می گردد 

راه ارتباطی ما

https://laser-doc.com/